ZO ZOU HET ALTIJD MOETEN ZIJN by Babel

Is het jou ooit overkomen
Dat je 's morgens wakker wordt
En met halfopen ogen
Merkt dat er wat schort
Twee kussens en een laken
Een vaag bekende geur
De kapstok en de kleren
Hangen thuis niet aan de deur
De zon verlicht de kamer
Door een scheur in het gordijn
En je denkt bij jezelf

Zo zou het altijd moeten zijn

Je hoort hoe ze je naam roept
Alsof ze jou al eeuwen kent
Je voelt hoe ze je wang kust
Jij weet amper waar je bent
Twee tassen op de tafel
Fris water in een glas
Alsof ze jou wil doen geloven
Dat je al altijd bij haar was
Op het aanrecht staan de flessen
En de vergeten slokken wijn
Je denkt bij jezelf

Zo zou het altijd moeten zijn

Buiten valt de regen
Op een verlaten plein
Je denkt bij jezelf

Zo zou het altijd moeten zijn

Zo zou het altijd moeten zijn